پروفسور هود لیپسون اظهار کرد: این عضله که با الهام از موجودات زنده توسعه یافته می‌تواند در زمینه‌هایی مانند تولید و مراقبت‌های بهداشتی که در آنجا ربات‌ها باید با انسان تماس و ارتباط برقرار کنند، مناسب باشد.

وی افزود: بر خلاف دیگر ربات‌ها، رباتهای نرم می‌توانند حرکات طبیعی را تکرار کرده و وظایف مختلفی را به عهده بگیرند.

پروفسور لیپسون در ادامه افزود: "ما گامهای بزرگی در راستای توسعه ذهن ربات‌ها برداشته‌ایم، اما بدن ربات‌ها هنوز هم در مراحل ابتدایی قرار دارد. این کار یک قطعه بزرگ از یک پازل بوده و مانند زیست‌شناسی، یک محرک جدید می تواند هزاران راه مختلف را بوجود آورد.

محققان برای تولید این عضله مصنوعی از یک ماتریس لاستیک سیلیکون و اتانولی که در داخل میکرو حباب‌ها توزیع شده بود، استفاده کردند.

این مواد سازگار با محیط زیست بوده و ساخت آن آسان و کم هزینه است.

پس از چاپ سه‌بعدی این مواد به شکل دلخواه و مورد نظر، این عضله مصنوعی با استفاده از یک سیم مقاومتی نازک و هشت ولت نیرو به صورت الکتریکی فعال شد.

این عضله در طیف وسیعی از کاربردهای رباتیک آزمایش شد و در آن توانایی انقباض قابل‌توجهی را از خود نشان داد.

به گفته محققان این پژوهش با استفاده از این عضله مصنوعی می‌توان به ساخت ربات‌های انسان نمایی که شباهت‌های زیادی از نظر انعطاف پذیری با انسان دارند، نزدیک شد.

یافته های این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.